Çocukların tepkileri
Ailenin ilk çocuğunun gelişen dünyasında, özellikle kendisi üç yaşından küçükken dünyaya gelen ikinci bir bebek önemli bir sorun yaratır. Üç yaşından büyükse, anne ve babasının sevgileri bakımından artık kendisini yeterince güven altında hissettiğinden, bu sevgiyi bir erkek ya da kız kardeşle paylaşmaya hazırdır. Genellikle, çocuk ne kadar küçükse, aileye yeni katılan bebeğin kalıcı olduğunu anladığı zaman, ona duyduğu nefret, kin ve kıskançlık gibi normal tepkiler de o kadar şiddetli olur. Anne ve baba büyük’ çocukla, ya da onun yanında konuşurlarken, yeni bebekten elden geldiğince önemsemez bir tutumla söz etmelidirler. Büyük çocuğa her fırsatta ne kadar önemli olduğu, ağabey ya da abla olarak yeni bebeğin bakımında annesine ne kadar yardımcı olacağı söylenmelidir. İkinci gebelik sırasında annenin büyüyen karnını çocuğun görmesine ve ona dokunmasına izin verilmelidir. Çocuk annesinin kucağında otururken, bu değişikliği fark eder. Eğer annenin, gebeliğin ileri dönemlerinde hastaneye yatırılması gerekirse, çocuğun kendi evinin tanıdık ortamında kalması iyi olur. Ancak, annesini görmek üzere sık sık hastaneye gitmesi için de gerekli her türlü çabada bulunulmalıdır.
Yeni bebek eve getirilirken, aşırı sevinç gösterilerinden elden geldiğince kaçınılmalıdır. Bu gibi incelikleri düşüııemeyen akraba ve dostlar da, bebekten çok evdeki büyük çocuğa ilgi göstermeleri gerektiği konusunda uyarılmalıdır. Bu önlemler yine de kıskançlığı tamamen gideremeyeceğinden, anneyle baba bu durumu kabullenmeli ve çocuklarının yeni bebeği hırpalayabilecek kadar aşırı okşaması ya da onun kazayla üzerine oturması gibi durumlara karşı dikkatli olmalıdırlar.
